رأی دادگاه بدوی

به موجب کیفرخواست دادسرای ناحیه سه تهران آقای الف.ب. متهم است به ایراد ضرب و جرح عمدی فحاشی و تخریب و ورود به عنف و سلب آسایش موضوع شکایت آقایان الف.ک. فرزند م. و خانم ف.پ. فرزند م.؛ بدین توضیح که شکات بیان داشته اند مشتکی عنه مقیم کشور روسیه بوده و هرازگاه با مراجعه به محل سکونت در مجتمع مسکونی با از بین بردن اعلانات مدیریت ساختمان و سلب آسایش اهالی ساختمان رفتار نامناسبت داشته و در تاریخ 21/06/92 با ورود به عنف به آپارتمان مسکونی وی اقدام به توهین و ضرب و جرح عمدی و تخریب نموده است متقابلاً؛ متهم در تحقیقات پرونده به اقدامات شاکی در ساختمان و تخریب خودروی وی و حضور خود در منزل شاکی را به دعوت و تبانی وی و همسرش اعلام کرده است؛ لهذا دادگاه بدواً در خصوص اتهامات تخریب عمدی و سلب آسایش عمومی با توجه به عدم کفایت ادله اثباتی و اظهارات ساکنین مستفاد بند الف ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری قرار منع تعقیب صادر و اعلام می نماید. دادگاه در خصوص سایر اتهامات انتسابی با توجه به شکایت مطروحه و گزارش ضابطین مورخ 21/06/92 از معاینه صدمات شاکی در محل و مودای گواهی گواهان و نظریات پزشکی قانونی اتهامات را وارد تشخیص داده مستفاد از مواد 714 و 134 قانون مجازات اسلامی 1392 و مواد 608 و 694 قانون مجازات اسلامی حکم بر محکومیت متهم به پرداخت مجموعاً 5/4 دینار جهت سه فقره کبودی در نواحی گردن و ساعد راست در حق آقای الف.ک. و با رعایت مواد 37 و 38 (بند پ) به سه ماه حبس تعزیری از حیث ارتکاب بزه ورود به عنف و ده ضربه شلاق تعزیری از حیث ارتکاب بزه توهین صادر و اعلام می نماید. رأی صادره غیابی و ظرف ده روز از ابلاغ قابل واخواهی در شعبه صادرکننده دادنامه و سپس ظرف بیست روز قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان تهران خواهد بود.
رئیس شعبه 1027 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ یاسینی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

در این پرونده آقای الف.ک. (شاکی) به طرفیت آقای الف.ب. از دادنامه 200032-21/01/93 و پیرو دادنامه اصلاحی 200088-06/02/93 شعبه 1027 دادگاه عمومی جزایی تهران در مهلت مقرر قانونی تجدیدنظرخواهی نموده است که به موجب دادنامه فوق الذکر برای تجدیدنظرخوانده از جهت اتهام تخریب و سلب آسایش عمومی قرار منع تعقیب صادر گردیده است و از جهت جرم ایراد صدمات وارده به آقای الف.ک. حسب مواد استنادی قانونی محکوم گردیده است و از جهت ورود به عنف به سه ماه حبس تعزیری و ده ضربه شلاق از جهت جرم توهین حسب مواد استنادی قانونی محکوم گردیده و حال با توجه به گزارش اولیه مأمورین و با توجه به اظهارات شاکی آقای الف.ک. و اظهارات آقای الف.ب. که حکایت از این دارد که: شاکی چهار بار در پارکینگ به باک ماشین ما آب ریخت و چراغ های پارکینگ ساختمان را باز کرد و تلفن های خانه ما را از طریق سیم تلفن که به خانه اش انداخته شنود می کند و خط روی ماشین می کشد و درب پارکینگ را خراب کرده و با اس ام اس برای زن پسرم و دخترم و خانمم فحش های رکیک می فرستد و من را دعوت به داخل خانه کرد و دیدم در دستش چاقو و در یک دستش گاز اسپری خفه کن به من حمله کرد و من هولش دادم و از خانه بیرون آمدم و شاکی می گوید که این مسایل که ذکر کرد گمانش است ما انجام دادیم و نظریه پزشکی قانونی حکایت از مصدومیت شاکی دارد و اظهارات افراد مطلع از افراد دیگر بر احراز جرم ایراد صدمات بدنی عمدی توسط آقای الف.ب. به شرح در دادنامه ایرادی وارد نمی باشد، لکن با توجه به این که دیات آن کمتر از خمس دیه کامله می باشد در اجرای بند دال از ماده 232 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب درامور کیفری قابل تجدیدنظرخواهی نبوده و رأی قطعی و رد می گردد. و اما جرم ورود به منزل به عنف با هدف ایراد صدمات بدنی عمدی به ایشان بوده و از مقدمات جرم ایراد صدمات بدنی عمدی بوده و جرم مستقل تلقی نمی گردد و طبق بند یک از قسمت ب از ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری رأی راجع به آن نقض و طبق ماده 177 قاون مذکور آقای ب. تبرئه می گردد. و اما جرم توهین محرز می باشد و با توجه به این که شاکی تجدیدنظرخواهی کرده و با توجه به اوضاع و احوال آقای ب. به 40 ضربه شلاق با اختیار حاصل از تبصره 3 ماده 22 قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب تبدیل و حسب ماده استنادی قانونی در دادنامه بدوی محکوم می گردد و به این ترتیب طبق بند الف از ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری رأی تأیید می گردد و رأی قطعی است.
رئیس شعبه 41 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
قنبری ـ قاسمی