رأی خلاصه جریان پرونده

در تاریخ 10/8/92 آقای س.ک. از م.ن. و س.الف. شکایت کرده است که با تهدید و زور به فرزندش م.، متولد 77، تجاوز کرده اند. شعبه 120 دادگاه عمومی ش. به موجب دادنامه شماره 001353-24/11/92 به دلیل این که موضوع اتهام تجاوز به عنف در دادگاه کیفری استان در حال رسیدگی است در خصوص اتهام س. به آدم ربایی شرب خمر و تهدید به قتل نیز طبق مواد 54 و 56 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و رأی شماره 709 وحدت رویه، دادگاه یاد شده صالح به رسیدگی است، بنابراین به صلاحیت دادگاه کیفری استان قرار عدم صلاحیت صادر کرده است. دادگاه کیفری استان نیز به موجب دادنامه شماره 600219- 25/12/92 اعلام کرده است که پرونده مذکور در خصوص لواط مختومه شده است و صلاحیت اضافی موضوع قرار دادگاه عمومی به تبع جرم اصلی مورد رسیدگی قرار می گیرد ولی در وضع حاضر موردی برای رسیدگی باقی نمانده است و به هر حال صلاحیت را نپذیرفته به صلاحیت محاکم عمومی عدم صلاحیت خود را اعلام کرده است. دادگاه عمومی ش. با نپذیرفتن استدلال دادگاه کیفری پرونده را برای حل اختلاف به دیوان عالی کشور فرستاده است. متن قرارهای طرفین اختلاف در هنگام شور قرائت می شود. هیئت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرائت گزارش آقای خسروی عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده در خصوص اختلاف در صلاحیت مشاوره نموده، چنین رأی می دهد:

رأی شعبه دیوان عالی کشور

در خصوص اختلاف در صلاحیت بین دادگاه های کیفری استان و دادگاه عمومی ش.به نحوی که در قرارهای صادر شده از سوی مراجع قضایی مذکور به شماره های 001353-24/11/92 و 600219-25/12/92 انعکاس یافته است با عنایت به ارتباط جرایم معنونه که در طول هم قرار دارند و با توجه به صراحت رأی شماره 709-1/11/87 وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی کشور، مستنداً به مواد 54، 58 و 183 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و تبصره ذیل ماده 27 همان قانون در امور مدنی با اعلام صلاحیت دادگاه کیفری استان، حل اختلاف می کند.
مستشار شعبه سی و هفتم دیوان عالی کشور ـ عضو معاون
قائم مقامی ـ خسروی