رأی دادگاه بدوی

در خصوص دعوی آقای الف. ح. فرزند علی با وکالت خانم ز. م. و آقای م. ق.و. بطرفیت خانم ف. ر. فرزند ک. بخواسته الزام به تمکین ، مطالبه خسارت دادرسی توضیح اینکه وکیل زوج اظهار داشته است زوجه در تاریخ 93/6/5 منزل مشترک را بدون اذن موکل ترک نموده است و تمامی جهیزیه خود را از منزل مشترک خارج نموده و هم اکنون موکل منزل مشترک واقع در کرج ( گلشهر ) را تجهیز به لوازم مناسب جهت ادامه زندگی نموده است فلذا به شرح فوق اجابت خواسته ی خودش را خواستار گردیده است . زوجه در جواب اظهار داشته است سه دانگ منزل مورد اشاره زوج متعلق به بنده میباشد و ثانیاً اینکه مطابق شرط ضمن العقد تعیین محل زندگی باید با توافق طرفین باشد و بنده تمایل دارم در نزدیکی خانواده ام ( تهران ، میدان شهدا ) زندگی کنم . دادگاه از توجه به جامع محتویات اوراق پرونده و صرفنظر اینکه زوج تاکنون نسبت به تهیه منزل مناسب جهت زندگی مشترک ( با توجه به تعلق سه دانگ آن به زوجه حسب الاظهار ) اقدام ننموده است نظر به اینکه تعیین محل سکونت مطابق شرط ضمن العقد نکاح با توافق طرفین صورت گرفته و اینکه زوجه اظهار داشته است تمایل دارد در نزدیکی خانواده اش در تهران زندگی کند و فی الواقع عدم توافق و تراضی خودش را جهت زندگی در منزل مورد ادعای خواهان ( واقع در شهرستان کرج ، گلشهر ) اعلام نموده است . فلذا دادگاه بنا به مراتب فوق دعوی خواهان را قبل از تهیه منزل مناسب و با تراضی زوجه غیرقابل پذیرش دانسته و مستنداً به ماده 197 قانون ایین دادرسی مدنی حکم به بطلان دعوی مشارالیه صادر و اعلام می دارد . رای صادره حضوری بوده و ظرف مهلت بیست روز پس از ابلاغ پژوهش پذیر در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد .
دادرس شعبه 256 دادگاه عمومی حقوقی تهران - محمدرضا ترکاشوند

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

درخصوص تجدیدنظر خواهی آقای الف. ح. با وکالت آقای م. ق.و. بطرفیت خانم ف. ر. نسبت به دادنامه شماره 482مورخه 94/11/17 صادره از شعبه256 دادگاه خانواده تهران که بموجب آن دعوی تجدیدنظرخواه به خواسته الزام همسرش به بازگشت به منزل مشترک وتمکین از وی رد و محکوم به بطلان اعلام شده است نظر به اینکه ادامه علقه زوجیت دائم و برقراری حقوق متقابل اقتضاء می کند که تجدیدنظرخوانده درمنزل مشترک زندگی کرده و درتمکین شوهرش باشد دلیلی نیز بروجود مانع مشروع یاعذر موجه ویامظنه خوف ضرراقامه نشده است از طرفی اثرحکم تمکین نسبت به آتیه وبعد از اجرا است ودلیل برنشوز زوجه درگذشته نیست و اجرای آن منوط به فراهم شدن زمینه تمکین اعم از مسکن متناسب با شئون زوجه و اثاث البیت متعارف از سوی زوج میباشد با لحاظ مراتب مذکور وبا توجه به مندرجات پرونده و لایحه اعتراضی ودفاعی و توضیحات طرفین ومستندات رای دادنامه تجدید نظرخواسته مطابق قانون و دلائل موجود در پرونده صادر نشده و مخالف با موازین شرعی است زیرا اگرچه در عقدنامه در مورد انتخاب محل زندگی به توافق طرفین شرط شده است ولی در صورت عدم امکان حصول توافق کان لم یکن تلقی موضوع تحت شمول عمومات قرار گرفته و با استناد به مواد 1102 و 1105 و 1114 قانون مدنی زن از حیث انتخاب محل سکونت و زندگی تابع مرد خواهد بود و مورد مانحن فیه از مصادیق ماده 1115 نیست تا نوبت به اعمال ماده 1116 برسد لذا با استناد به ماده 358 قانون آئین دادرسی مدنی ضمن پذیرش تجدید نظر خواهی دادنامه مذکور نقض می شود وبا استناد به مواد 1102 تا 1105 و 1108و 1114 قانون مدنی حکم به الزام زوجه به بازگشت به منزل شوهرش و تمکین از وی صادر می گردد در صورت امتناع ناشزه محسوب و مستحق نفقه نخواهد بود این رای قطعی است.
شعبه 30 دادگاه تجدید نظر استان تهران - مستشار و مستشار
علیرضا زاهدیان - حسین واعظی