رأی خلاصه جریان پرونده

شعبه دوم دادگاه نظامی 2 استان ق. به اتهام سرباز وظیفه پ. ک. دایر بر فرار از خدمت از تاریخ 1- 1385/9/11 الی 1393/1/20 -2- از تاریخ 1393/1/23 الی 1393/7/1 و 3- 1393/7/2 الی 1393/8/6 که در پایان مراجعت کرده است موضوع کیفرخواست دادسرا رسیدگی و به شرح استدلال مقید در دادنامه شماره 93000367-1393/8/17 بزهکاری وی احراز و به استناد بند ب ماده 60 و ماده 3 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح و رعایت مواد 18 و 27 و 38 و 134 از قانون مجازات اسلامی سال 1392 به پرداخت مبلغ یک میلیون ریال جزای نقدی بدل از حبس در مورد فرار مرحله اول و به پرداخت مبلغ دو میلیون ریال جزای نقدی بدل از حبس تعزیری در مورد فرار مرحله دوم و نیز به تحمل سه ماه و دو روز حبس تعزیری در مورد فرار مرحله سوم محکوم و رأی حضوری و قطعی اعلام شده است محکوم‌علیه با اظهار عجز از پرداخت جزای نقدی در اجرای ماده یک قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی در ازای هر روز بازداشت با کسر مبلغ 300/000 ریال به زندان مرکزی ق. معرفی شده است. دادستان محترم دادسرای نظامی ق. طی شرحی به عنوان دادگاه نظامی 2 ق. با استناد به ماده 66 قانون مجازات اسلامی سال 1392 متذکر شود که می‌بایستی به جای حبس مجازات جایگزین تعیین می‌شد و رأی صادره را از این حیث مبنی بر اشتباه تلقی و اعلام و دادگاه نیز پرونده را به نظر دادگاه نظامی یک ارسال کرده است شعبه اول دادگاه نظامی یک ق. مورد را از جمله جهات اعاده دادرسی تشخیص و خود را فارغ از ورود به موضوع تشخیص داده و نهایتاً پس از فراز و نشیب قضایی با تصویب و اجرای قانون جدید آیین دادرسی کیفری پرونده از سوی آقای دادستان نظامی ق. در اجرای بند ج ماده 474 و بند ب ماده 475 قانون جدید یاد شده با تقاضای اعاده دادرسی به دیوان عالی کشور ارسال و رسیدگی پس از وصول و ثبت به این شعبه محول شده است. هیأت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرائت گزارش آقای محمد رضا صابر عضو ممیز و بررسی اوراق پرونده و نظریه کتبی آقای محمد رضا الهی منش دادیار دیوان عالی کشور اجمالاً مبنی بر با عنایت به ماده 474 ق.آ.د.ک تقاضای پذیرش درخواست اعاده دادرسی را دارد، مشاوره نموده چنین رأی می‌دهد:

رأی شعبه دیوان عالی کشور

درخواست اعاده دادرسی آقای دادستان نظامی ق. نسبت به دادنامه قطعی شماره 93000367-۱۳۹3/8/17 صادره از شعبه دوم دادگاه نظامی 2 استان ق. از دو جهت قابل اجابت و پذیرش است؛ 1- با توجه به میزان مجازات فرار از خدمت که از نوع درجه 7 موضوع ماده 19 و ماده 66 قانون مجازات اسلامی سال 1392 می‌باشد، دادگاه مکلف به تعیین مجازات جایگزین حبس بوده و محکومیت متهم به حبس عدول از حکم مقنن و فاقد وجاهت قانونی است؛ 2- تکرار بزه فرار از خدمت قبل از دستگیری و محکومیت در واقع از جمله جرائم مشابه بوده که فقط یک مجازات در حق متهم اعمال خواهد شد و تعیین مجازات سه گانه برابر سه فقره فرار که از جرائم مختلف نبوده، خلاف منظور مقنن و فاقد وجاهت قانونی است؛ کما اینکه رأی وحدت رویه شماره 608-1375/6/27 هیئت عمومی دیوان عالی کشور مؤید همین عقیده و استدلال است، و وضوحاً موضوع مانحن فیه از شمول ماده 134 قانون مجازات اسلامی سال 1392 منصرف است؛ و حتی با پذیرش نظر مخالف، در قضیه پرونده حاضر نیز اجرای احکام فقط ملزم به اجرای مجازات اشد بوده و نه مجازات‌های سه گانه، به هر تقدیر با انطباق با فقره «چ» ماده 474 و رعایت مواد 476 و 478 قانون آئین دادرسی کیفری مصوب 1392 با اصلاحات و الحاقات بعدی، ضمن تجویز اعاده دادرسی، رسیدگی مجدد به دادگاه هم‌عرض دادگاه صادرکننده رأی قطعی ارجاع می‌گردد.
رئیس و مستشار شعبه 14 دیوان عالی کشور
محمد رضا صابر - محمد حسین راضی