عنوان: مجازات جداگانه برای جنبه عمومی بزه ضرب و جرح عمدی حین سرقت مقرون

پیام: صرف آزمایش DNA نمیتواند اثبات کننده تحقق زنا باشد.
مستندات: ماده 120 قانون مجازات اسلامی 1392-
شماره دادنامه قطعی :
9309970910000853
تاریخ دادنامه قطعی :
1393/11/27
گروه رأی:
کیفری
آراء منتخب پرونده:

عین عبارت چاپ متن متن تجمیعی پرونده

رأی خلاصه جریان پرونده

آقایان الف. و ع. و خانم الف.ت. به اتهام رابطه نامشروع و زنا موضوع شکایت آقای ر. شوهر متهمه تحت تعقیب قرار گرفتند. متهمه اقرار به ارتکاب زنا با الف. نموده، آقای الف. نیز به داشتن رابطه نامشروع با خانم مزبور اقرار داشته(صفحه 125،127،308) و موضوع رابطه متهمه با فردی دیگر به نام ع. نیز مطرح گردیده که نام­برده ابتدائاً منکر موضوع بوده است. شوهر شاکیه اعلام نموده طفل متولدشده، متعلق به وی نبوده و ناشی از زنا است. در آزمایش DNA انتساب طفل به الف. نفی شده(صفحه158) و انتساب آن به ع. تأییدشده است(صفحه276). آقای ع. ضمن انکار مجدد اتهام توضیح داده است با همسرش اختلاف دارد و این اختلاف به حدی است که عیالش در کنارش نبوده است(صفحه310). وی در اظهارات دیگرش اعلام نمود شاکی را می‌شناسد، دو بار به منزلش برای تنظیم ماهواره رفته است ولی رابطه با همسرش نداشته است(صفحه254). دادگاه ارتکاب زنا توسط خانم الف.ت. و ع. را احراز نموده و هر یک را به تحمل یک‌صد ضربه شلاق به‌علاوه ع. را به دو سال تبعید محکوم نموده است، کما این‌که آقای الف. را بابت رابطه نامشروع به تحمل 99 ضربه شلاق و دو سال تبعید محکوم کرده و راجع به زنای مقید به احصان، به علت فقدان دلیل کافی رأی برائت صادر نموده است. رأی صادره مورد اعتراض شاکی و وکلای محکومٌ‌علیهما قرار گرفته است.

رأی شعبه دیوان عالی کشور

با توجه به محتویات پرونده و تحقیقات انجام‌شده و اقاریر آقای الف. محکومیت وی به تحمل شلاق و تبعید بابت رابطه نامشروع موجه بوده این بخش از دادنامه مستنداً به بند الف ماده 265 قانون آئین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری تأیید می‌گردد. و با توجه به این‌که دلیل کافی بر تحقق زنای به احصان در پرونده وجود ندارد و تجدیدنظرخواهی شاکی خدشه‌ای در رأی ایجاد نمی‌کند و از این حیث نیز رأی صادره تأیید می‌گردد. لکن در خصوص محکومیت آقای ع. اولاً در رابطه با انتساب جرم زنا با توجه به انکار متهم و عدم‌کفایت صرف آزمایش DNA بر تحقق زنا مستند کافی برای علم ذکر نشده، کما این‌که محکومیت وی به تبعید با توجه به زمان وقوع جرم ادعایی و عدم وجود عنصر قانونی این بخش از دادنامه مخدوش تلقی و مستنداً به بند 4 شق ب ماده 265 قانون آئین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری نقض، پرونده جهت رسیدگی مجدد در خصوص اتهام آقای ع. به شعبه هم‌عرض ارجاع می‌گردد.
شعبه 27 دیوان عالی کشور - رئیس و مستشار
مرتضی فاضل - عزیزالله رزاقی

نقد رأی

تعدادموافق: 1 ـ تعدادمخالف: 0

نقدهای شما