رأی شعبه دیوان عدالت اداری

بنا به حکم قانونگذار در ماده 111 قانون تأمین اجتماعی، مستمری بازنشستگی در هر حال نباید از حداقل مزد کارگر عادی کمتر باشد. همچنین بر اساس مفاد دادنامه شماره 24/6/87 ـ430 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، حکم مقرر در تبصره ماده واحده قانون الحاق یک تبصره به ماده 76 قانون تأمین اجتماعی مصوب سال 1376 که مقرر داشته زنان کارگر با داشتن 20 سال سابقه کار و 42 سال سن به شرط پرداخت حق بیمه با 20 روز حقوق بازنشسته می شوند، در واقع و نفس الامر در مقام نحوه احتساب مستمری بازنشستگی مشمولین تبصره مزبور انشا شده است و با عموم و اطلاق حکم مندرج در ماده 111 قانون تأمین اجتماعی که با قید عبارت «در هر حال»; بر عدم جواز کاهش مستمری از کارافتادگی کلی و مستمری بازنشستگی و مجموع مستمری بازماندگان از حداقل مزد کارگر عادی تأکید کرده است، منافاتی ندارد و نافی اعتبار و آثار مترتب بر ماده اخیرالذکر نیست. در واقع هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، عبارت پرداخت مستمری بازنشستگی متناسب با سنوات پرداخت حق بیمه را تفسیر و تبیین نموده است، چرا که سازمان تأمین اجتماعی تأکید دارد عبارت متناسب با سنوات پرداخت حق بیمه در حکم قانونگذار، مبین برقراری مستمری بازنشستگی به میزان سنوات پرداخت حق بیمه بدون رعایت ماده 111 قانون تأمین اجتماعی است. حال آن که واژه متناسب در مقام نحوه احتساب مستمری بازنشستگی انشا شده است و با عموم و اطلاق حکم مندرج در ماده 111 قانون تأمین اجتماعی منافاتی ندارد. همچنین به موجب بند «ب»; ماده 4 تصویب نامه شماره 120833ت47214 ـ 15/6/90 هیأت وزیران، «مستمری قابل پرداخت معادل مستمری استحقاقی بیمه شده یعنی متناسب با سنوات پرداخت حق بیمه خواهد بود. این گونه مستمری بگیران از شمول ماده 111 قانون تأمین اجتماعی خارج می باشند.»; اما متعاقباً هیأت وزیران با صدور تصویب نامه شماره 229429ت47214 ـ 23/11/90 عبارت «این گونه مستمری بگیران از شمول ماده 111 قانون تأمین اجتماعی خارج می باشند»; مندرج در بند «ب»; ماده 4 تصویب نامه شماره 120833ت47214 ـ 15/6/90 را حذف نموده است که همین موضوع مبین آن است که قید عدم الزام به رعایت ماده 111 قانون تأمین در برقراری مستمری بازنشستگی مندرج در تصویب نامه قبلی، خلاف قانون بوده است. ضمن آن که قانونگذار در هر جایی که رعایت ماده 111 قانون تأمین اجتماعی الزامی نبوده، به آن تصریح نموده، مانند بند یک تبصره 3 ماده 80 قانون تأمین اجتماعی که در خصوص پرداخت مستمری به بازماندگان بیمه شده متوفی، عدم رعایت ماده 111 قانون تأمین اجتماعی را تصریح نموده است. بنا به مراتب فوق و با توجه به عدم تصریح قانونگذار در مورد عدم رعایت ماده 111 قانون تأمین اجتماعی در خصوص میزان مستمری بازنشستگی شاکی، خواسته وی موجه تشخیص و به تجویز ماده 13 قانون دیوان عدالت اداری، حکم به الزام مشتکی عنه نسبت به اصلاح میزان مستمری بازنشستگی شاکی بر اساس ماده 111 قانون تأمین اجتماعی صادر و اعلام می نماید. رأی صادر شده قطعی است.
رئیس شعبه 25 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
امینی ـ نوروزی